@BibiBloomsFree
Imaxina unha panadería cun mozo e talentoso aprendiz de panadeiro que estivo adestrando desde novo. Ten o potencial de crear algúns dos mellores pasteis da cidade, pero aínda está a aprender o oficio.
Con todo, en lugar de fomentar o seu crecemento, o dono da panadería segue contratando a chefs experimentados, e non necesariamente talentosos. O mozo panadeiro de cando en cando ten a oportunidade de traballar na cociña, pasando a maior parte do tempo observando. Como resultado, o aprendiz non adquire a experiencia práctica que necesita para mellorar. Nese momento, aparece outra panadería cunha posto vacante e faille unha oferta.
O mestre do mozo panadeiro, recoñecendo o valor do aprendiz como un investimento, finxe valoralo ao non deixalo marchar facilmente. Con todo, está claro que a súa principal preocupación é protexer os seus propios intereses financeiros en lugar de fomentar o talento do aprendiz.
Finalmente, a outra panadería acepta as condicións do mestre, e o mozo panadeiro marcha. É unha situación na que todos gañan: o aprendiz atopa un lugar onde pode crecer e desenvolver as súas habilidades, mentres que a panadería orixinal obtén unha compensación. O mestre nunca considerou realmente o benestar do aprendiz, mais este tampouco ten culpa algunha por irse. Máis ben, demostra que entende a importancia de atopar un espazo onde o seu potencial poida desenvolverse plenamente.
Que eu prefira un proxecto baseado en xogadores da canteira é irrelevante. O que realmente importa aquí é que preferiría que o Club fose transparente e non alimentase unha historia absurda dicindo que cren e están a traballar no #ProxectoAbegondo.